1. My Old School
Kur 16-vjeçari Brandon Lee u transferua në një shkollë të re pranë Glasgow në 1993, të gjithë atje vunë re diçka të pazakontë tek ai. Disa madje menduan se ai mund të bënte një jetë të dyfishtë. Por askush nuk e imagjinonte shkallën e mashtrimit që përfundimisht do të dilte në dritë. Në dokumentarin e Jono McLeod, ish-shokët e klasës dhe mësuesit e Lee tregojnë historinë e tij të çuditshme – dhe nëse nuk doni të dini fundin, mos e kërkoni emrin e tij në Google. Vetë Lee nuk donte të shfaqej në ekran, kështu që dëshmia e tij sinkronizohet nga Alan Cumming (Gruaja e mirë), dhe rikthimet e viteve të ’90 janë dhënë si karikatura të animuara. Alissa Wilkinson në Vox thotë se rezultatet janë “argëtuese pa masë… si të dëgjosh një grup miqsh që të tregojnë për kujtimin më të egër që ndajnë”.
Lëshuar më 19 gusht në Britaninë e Madhe dhe Irlandë
- Luck
Në filmin e parë të gjatë nga Skydance Animation, e nominuara për çmimin Tony Eva Noblezada jep zërin e Sam, “personi më i pafat në botë”. Pasi është rritur në qendrën e kujdesit, ajo shpreson të gjejë fat të mirë për një fëmijë tjetër kujdestar dhe gjen rrugën e saj në një mbretëri ku krijesat magjike – duke përfshirë një mace të zezë të dubluar nga Simon Pegg dhe një dragua të dubluar nga Jane Fonda të cilët manipulojnë me fatet e racës njerëzore. Mund të tingëllojë paksa negative, por regjisorja, Peggy Holmes, premton se Luck është plot “pozitivitet dhe frymëzim”. Duke folur me Jackson Murphy në Animation Now, ajo thotë: Ne të gjithë kemi kaluar një kohë vërtet të vështirë së bashku në botë. Njerëzit me të vërtetë duan të rrinë duarkryq, të pushojnë dhe me të vërtetë të frymëzohen për të vazhduar më tej. Kur ato ditë me fat të keq vijnë, thjesht vazhdo sepse do të vijnë edhe disa ditë me fat të mirë”.
Lëshuar më 5 gusht në Apple TV+ në mbarë botën
- Mack & Rita
Shumë komedi kanë imagjinuar mendjet e të rinjve duke u ‘futur’ në trupa më të vjetër dhe anasjelltas. Por filmi i ri nga Katie Aselton (The Freebie, Black Rock) i jep një ndryshim të ri formulës, duke u plakur, në vend që të përdorë adoleshentët dhe të rriturit. Shkruar nga Paul Welsh dhe Madeline Walter, Mack & Rita paraqet një autore 30-vjeçare (Elizabeth Lail) e cila gjithmonë ka ndjerë se ishte një grua 70-vjeçare nga brenda. Pasi shkoi në një punëtori të epokës së re në Palm Springs, ajo shndërrohet në mënyrë magjike në një grua 70-vjeçare edhe nga jashtë. Në identitetin e saj të ri (Diane Keaton në një rol kryesor shumë të rrallë), ajo është një influencuese e mediave sociale e lumtur dhe e relaksuar e “glammy granny”, por a mund të kompensojë kjo humbjen e 40 viteve të jetës së saj?
Lëshuar më 12 gusht në SHBA, Kanada dhe Spanjë
- Bullet Train
David Leitch ishte performues (stunt double) i disa skenave për Brad Pitt në Troy, Fight Club dhe Mr and Mrs Smith, dhe që atëherë është bërë regjisor i filmave aksion komik si Hobbs & Shaë, Atomic Blonde dhe Deadpool 2. Dhe tani dy miqtë e vjetër janë bashkuar gati për festivalin më të fundit të “gjuajtjes dhe grushtimit” të Leitch: Bullet Train. Pitt luan një vrasës që dërgohet nga drejtuesi i tij (Sandra Bullock) për të rrëmbyer një çantë nga një prej pasagjerëve në një tren japonez, por pak ai e di se treni është plot me personazhe të tjerë me hije (Brian Tyree Henry, Aaron Taylor- Johnson, Zazie Beetz, Michael Shannon). Përshtatur nga një roman i Kōtarō Isaka, Bullet Train “është lloji i filmit veror me kokoshka që e di se është një film veror me kokoshka,” thotë Nick Romano në EË. “Por për shkak se është Leitch në krye, veprimi është i mprehtë, i shkëlqyeshëm, dinamik dhe gjithmonë e çon përpara historinë”.
Lëshuar më 3 gusht në MB dhe 5 gusht në SHBA
- Blind Ambition
Ky dokumentar dehës australian, me regji nga Robert Coe dhe Ëarëick Ross, ka një histori kaq të përsosur të nënvlerësuar, saqë do të dukej e pamenduar në një komedi të Hollivudit. Katër heronjtë e tij janë të gjithë refugjatë që ikën nga Zimbabve në Afrikën e Jugut dhe gjetën punë si kamerierë, më pas si hoteliere, përpara se të formonin ekipin e parë konkurrues të Zimbabvesë për degustimin e verës. Ndalesa e tyre e radhës është Burgundia në Francë, për “Olimpiadën e degustimit të verës”. Hapni një shishe me trëndafilin tuaj të preferuar dhe shijojeni. “Ndërsa ka një fokus në rrugën drejt kampionatit dhe rezultatin e konkursit,” thotë Jojo Ajisafe në Little Ëhite Lies, “gëzimi i vërtetë i Blind Ambition është të shikosh forcën dhe ambicien në ekip. Si ata jo vetëm që ndryshuan jetët e tyre dhe të familjeve të tyre, por gjithashtu ekspozuan botën ndaj talentit të pashfrytëzuar të pranishëm në Zimbabve.”
Lëshuar më 12 gusht në MB dhe Irlandë, dhe 2
- Emily The Criminal
Emily (Aubrey Plaza) është me të vërtetë një kriminele. Në thrillerin urban satirik të errët të John Patton Ford, ajo përfshihet në një mashtrim të nivelit të ulët me kartela të kreditit të organizuar nga Youcef (Theo Rossi) dhe ndërton krime më të mëdha e më të dhunshme prej andej. Por ndoshta, vetëm ndoshta, gabimet e saj janë të kuptueshme. Filmi është “një vështrim argëtues dhe i mprehtë në botën në të cilën gjenden kaq shumë mijëvjeçarë,” thotë Alissa Ëilkinson në Vox, “të ngarkuar me borxhe të mëdha, një treg të keq pune, një ekonomi koncertesh shfrytëzuese dhe ndjenjën e fundosjes që asgjë nuk do të përmirësohet nëse nuk i shpëtoni sistemit”.
Lëshuar më 12 gusht në SHBA dhe Kanada
- The Feast
Nuk ka shumë filma horror popullor në të cilët personazhet flasin të gjithë uellsisht, por “The Feast”, me regji nga Lee Haven Jones, do të ia vlente të futej në cilëndo gjuhë që ishte. Ambjenti është një darkë e mrekullueshme në fshatin Uells. Një politikan (Julian Leëis Jones) shpreson të tërheqë disa fermerë vendas që të lejojnë një kompani minerare në tokën e tyre. Por kamarierja e tyre e mbrëmjes, Cadi misterioze (Annes Elëy), ka një tjetër përfundim në mendje.
“Me një dinakëri delikate të dorës,” thotë Sara Michelle Fetters në MovieFreak, “regjisori shqyrton çështjet që lidhen me klasizmin, ndryshimet klimatike, pabarazinë e pasurisë, seksizmin dhe shumë më tepër me një saktësi të shijshme keqdashëse. Jones gjithashtu nuk kursen gjakun, përzierja që rezulton e komenteve shoqërore dhe terrorit të kobshëm mistik që shqetëson bukur në një nivel primar”.
Lëshuar më 19 gusht në MB
- Three Thousand Years of Longing
Shtatë vjet pas “Mad Max: Fury Road”, George Miller është rikthyer më në fund me një film tjetër – dhe kontrasti vështirë se mund të jetë më i madh. Në një vend të mbijetesës të “etur për gjak” që vrapojnë rreth Australisë post-apokaliptike, ne kemi një akademike të përulur angleze (Tilda Sëinton) në një konferencë letërsie në Stamboll. Një xhind (Idris Elba) materializohet në dhomën e saj të hotelit dhe i ofron tre dëshira, por akademiku ka lexuar mjaft mite për të ditur se dëshirat priren të kthehen, kështu që xhindi përpiqet ta magjepsë atë me përralla përrallore nga e kaluara e tij. Fantazia romantike e Millerit, e cila u shfaq premierë në Kanë, është shumë larg nga territori i Mad Max, por ka një fije që lidh dy filmat. “Ashtu si Mad Max: Fury Road para tij,” thotë Ben Croll në The Ërap, “Three Thousand Years of Longing është një lloj tjetër bllokbuster që përpiqet të japë shembull, një fantazi me buxhet të madh që argumenton se ka mënyra më imagjinative dhe origjinale që Hollyëood të përdorë mjetet e tij”.
Lëshuar më 31 gusht në SHBA dhe Kanada
- Bodies Bodies Bodies
Kjo “farsë e stilit të Agatha Christie Gen-Z” është “një nga momentet kryesore horror të vitit”, thotë Mattheë Turner në Nerdly. Amandla Stenberg dhe Maria Bakalova (nga Borat Subsequent Moviefilm) luajnë një çift të ri që shkojnë në një festë në një shtëpi “hipstere” në rezidencën e një miku të pasur.
Në orët e vona të natës, njëzet e disa vjeçarët luajnë një lojë me “bodies bodies bodies”, në të cilën vrasësi “vret” viktimat e tij duke i prekur ato.
Por pastaj, sigurisht, dikush vritet. Halina Reijn, regjisorja e filmit, satirizon pakënaqësitë, pasiguritë dhe obsesionet tona në mediat sociale – por gjithashtu jep një mister vrasjeje të komplotuar me dinakëri. “Me pak fjalë, Bodies Bodies Bodies është një farsë tmerrësisht argëtuese, që kërkon të shihet me një audiencë sa më të madhe të jetë e mundur,” thotë Turner. “Vetë Agatha Christie do të ishte krenare”.
Lëshuar më 5 gusht në SHBA, 12 gusht në Kanada dhe 9 shtator në Mbretërinë e Bashkuar
- I Came By
Duke luajtur një personazh mjaft të ndryshëm nga ata për të cilët është i njohur në Downton Abbey dhe Paddington, Hugh Bonneville luan bashkë në filmin “I Came By” si një gjykatës i çuditshëm i gjykatës së lartë të quajtur Sir Hector Blake.
Krahas tij luan George MacKay, i cili luan një artist grafiti të ngjashëm me Banksy, specialiteti i të cilit është të hyjë fshehurazi në shtëpitë e aristokratëve më të pasur të Britanisë dhe të bëjë disa dekorime të paautorizuara.
Por kur ai ndodhet në shtëpinë e qytetit të Sir Hector në Londër, ai zbulon një sekret të errët që e vë jetën e tij në rrezik. Me regji dhe bashkë-shkrim nga Babak Anvari, fitues i Bafta-s, ky thriller kriminal i Netflix premton “suspansë klasike Hitchcockian përmes temave bashkëkohore të privilegjit të themelimit dhe korrupsionit”.
Publikuar më 19 gusht në kinematë në Mbretërinë e Bashkuar dhe Irlandë, dhe 31 gusht në Netflix ndërkombëtarisht.