Andy Warhol u shpall i vdekur më 3 qershor 1968. Ai ishte qëlluar tre herë nga një distancë e afërt dhe plumbat i kishin goditur stomakun, mëlçinë, shpretkën, ezofagun dhe mushkëritë. Në atë moment, mjekët ishin të sigurt se ai kishte vdekur.
Në fakt, ata sapo kishin kaluar kohën e vdekjes kur monitori i zemrës së Warhol filloi të lëshonte një puls të qëndrueshëm. Ai do të jetonte edhe 19 vite të tjera me një korse kirurgjikale të lidhur rreth barkut.
Më herët atë ditë, Valerie Solanas kishte hyrë në studion e re të Warholit në 33 Union Square West me një Beretta 32 të fshehur në xhep. Ajo e kaloi pjesën më të madhe të mëngjesit duke pritur jashtë Hotelit Chelsea – strehën boho nga e cila shpesh dëbohej – duke shpresuar të ndeshej me artistin. Ajo priti një orë apo më shumë, duke u larguar disa herë vetëm për t’u kthyer. Drejtori Paul Morrisey ishte në zyrë atë ditë dhe i tha asaj se Warhol nuk do të hynte. Përfundimisht, ajo u përplas me Andin duke kaluar një rrugë të ngarkuar dhe ata hipën me ashensorin e ndërtesës në katin e gjashtë krah për krah.
Me të hyrë në Fabrika, Warhol e komplimentoi me nervozizëm Valerie për pamjen e saj. Ajo ishte, në mënyrë jo karakteristike, e veshur me grim. Në këtë kohë, Morrisey e kërcënoi se do ta nxirrte në rrugë nëse ajo nuk largohej, për ta mposhtur dreqin. Pastaj, ra zilja e telefonit. Warhol e mori ndërsa Morrisey shkoi në banjë. Ndërsa ai ishte jashtë dhomës, Valerie nxori armën nga xhepi dhe qëlloi tre herë drejt Warholit. Dy goditjet e para nuk patën sukses, por i treti i çau një vrimë në trupin e tij. Më pas ajo qëlloi në ijë kritikun e artit Mario Amaya përpara se të kapte Fred Hughes, menaxherin e Warhol-it dhe t’i shtypte grykën e pistoletës në ballë të tij. Ai shtrëngoi sytë. Ajo tërhoqi këmbëzën, por arma u bllokua.
Solanas kishte disa kohë që jetonte në skaj. Në mesin e viteve 1960, pas një fëmijërie të vështirë (ajo pretendonte se babai dhe gjyshi i saj e abuzuan seksualisht), ajo u zhvendos në Nju Jork me ambicie për të siguruar jetesën përmes shkrimit.
“Në të ardhmen, të gjithë do të jenë të famshëm në botë për 15 minuta”
Ajo u detyrua të mbante veten përmes lypjes dhe prostitucionit. Në vitin 1966, ajo i kapi ato përvoja në një histori të shkurtër të titulluar ‘Abetare e një vajze të re’, e cila u shfaq në revistën Cavalier, një revistë e stilit të Playboy-it që botonte rregullisht vepra nga Ray Bradbury dhe Stephen King.
Një vit më pas, ajo filloi të kërkonte një producent për shfaqjen e saj “Up Your Ass” dhe të shiste kopje të Manifestit të saj “SCUM”, në të cilin ajo propozoi shfarosjen masive të burrave. “Jeta në këtë shoqëri, në rastin më të mirë, është një mërzi dhe asnjë aspekt i shoqërisë që nuk është aspak i rëndësishëm për gratë,” shkroi ajo, “mbetet për femrat me mendje qytetare, të përgjegjshme, që kërkojnë emocione vetëm për të rrëzuar qeverinë, për të eliminuar sistemin e parasë, instituti i automatizimit të plotë dhe shkatërroi seksin mashkull”.
Ndërsa shiste kopje të SCUM në rrugët e Nju Jorkut, Solanas shpesh pyetej se si specia njerëzore shpresonte të riprodhohej pa burra. Është e lehtë të imagjinohet që ajo tregon pasazhin e mëposhtëm: “Ne duhet të prodhojmë vetëm qenie të plota, të plota, jo defekte apo mangësi fizike, duke përfshirë mangësitë emocionale, siç është mashkullorësia.”
Andy Warhol ishte, në këtë kohë, artisti më i famshëm në Amerikë. Valerie donte që ai të promovonte SCUM , duke e pyetur, në një moment, nëse do të dëshironte të bashkohej me njësinë ndihmëse të meshkujve të SCUM- e përbërë nga burra simpatikë të gatshëm, siç shprehet manifesti, “të eliminojnë veten”. Ajo gjithashtu i tregoi atij një kopje të “Up Your Ass” me shpresën se ai do të pranonte ta prodhonte atë. Warhol e urrente skenarin dhe qëllimisht e shpërdoroi atë në një moment teatrale. Megjithatë, ai e luajti atë në filmin e tij erotik të vitit 1967, “I, a Man”.
Mbrëmjen pas të shtënave, Solanas iu dorëzua policisë, duke i thënë një oficeri se Warhol kishte “shumë kontroll mbi jetën time”. Ajo akuzohej për tentativë vrasje, sulm dhe armëmbajtje të rrezikshme. Ajo u konsiderua e papërshtatshme për t’u gjykuar dhe u dërgua për një vlerësim psikiatrik në spitalin Elmhurst në Queens, ku u diagnostikua me skizofreni paranojake.
Përtej kufijve të repartit të saj psikiatrik, kopjet e SCUM po fluturonin nga raftet. Të shtënat sollën veprën e saj në vëmendjen kombëtare dhe ndanë grupet feministe në të gjithë vendin. Për disa, Solanas ishte një simbol i fuqisë femërore; për të tjerët, ajo ishte një tjetër e çmendur me pistoletë. Në fund të fundit, të shtënat me Warhol humbën në një debat shumë më të madh në lidhje me dhunën me armë. Robert F. Kennady, në fund të fundit, ishte qëlluar dhe vrarë vetëm një ditë pasi Warhol u dërgua në spital, shkruan Far Out.
Më 13 qershor, dhjetë ditë pas të shtënave, Solanas u shpall e çmendur nga Gjykata e Lartë e Shtetit të Nju Jorkut dhe u burgos në një spital psikiatrik të sigurisë së lartë. Pas lirimit të saj në dhjetor, ajo filloi t’i dërgonte mesazhe kërcënuese Warholit, duke e çuar në arrestimin e saj në janar 1969.
Pas tre vitesh burg, ajo kaloi një vit e gjysmë duke punuar si redaktore për Majority Report: The Women’s Liberation Newsletter dhe filloi punën për një libër të ri, në të cilin synonte të merrej me “komplotin” e arrestimit të saj. Nga vitet 1980, ajo ishte e varfër dhe jetonte në hotele sociale në San Fransisco. Më 25 prill 1988, Solanas u gjet e gjunjëzuar pranë shtratit të saj, e mbuluar me larva – një grumbull letrash të grumbulluara mjeshtërisht në tavolinën e saj. Ajo kishte pesë ditë që kishte vdekur. Ata e shkruan gabim emrin e saj në raportin e policisë.