Rajoni i Palbares në Australinë Perëndimore është shtëpia e provave të fosilizuara të formave më të vjetra të formes më të vjetër në Tokë.
Në vitet e fundit, shkenca ka konfirmuar atë që kultura më e vjetër e jetës së vazhdueshme në botë, e dini gjithmonë që rajoni i Pilbares në Australinë Perëndimore, është ndër vendet më të vjetra në Tokë.
Pilbara filloi të formohej më shumë se 3.6 miliardë vjet më parë dhe pejsazhi i saj i gjerë që shtrihet nga bregu perëndimorë deri në kufirin e Territorit Verior, është një vend i lashtë. Për ata që udhëtojnë për herë të parë në rajon për herë të parë, ndjenja fillestare e vetmisë mund të jetë e frikshme. Ky rajon është dyfishi i Britanisë së Madhe por me një popullsi prej 61.000 banorësh, është një nga rajonet më pak të populluara në Tokë.
Korja më e lashtë në botë
Shkenctarët kanë përcaktuar se formacionet e mëdha të shkëmbinjëve të pasur me hekur në Pilbara, që janë formësuar para oksigjenit dhe vetë jetës, është shembulli më i ruajtur i kores së lashtë të botës. Ndërsa, depozitat globale të hekurit janë formuar në një kohë të ngjashme dhe sipërfaqja e Pilbares mbetet e pavarrosur dhe e patrazuar nga ngjarjet kataklizmike.
Profesori i Gjeologjisë në Universitetin e Wellsit të ri Jugor ka thënë: “Gjëja unike rreth Pilbares nuk është vetë mosha por dhe gjendaj e pabesueshme e ruajtjes.”
Format më të vjetra të Tokës
Shkëmbi i Pilbares është aq i lashtë sa nuk përmban fosile brenda strukturës së tij, megjithatë stromatolitët, dëshmitë e forilizuara të formave më të vjetra të Tokë, gjenden në të. Në vitin 1980, stromatolitet fosile 3.45 miliardë vjeçare u gjetën në Marble Bar, në Pilbara. Këto bashkësi kanë ekzistuar për herë të parë kur kushtet në Tokë nuk mund të mbështesnin asnjë formë tjetër të jetesës. Kjo formë ndërtonte struktura të ngjashmne me shkëbinjtë bulbozë dhe oksigjeni lëshohej përmes fotosintezës.
Eksolorimi i Planetit të Kuq
Në vitin 2019, shkenctarët e NASA-s kryen hetime në Pilbara me Van Kranendonk, i cili ka thënë: “Shumë prej tyre nuk kishin pasur më parë personalisht prova të jetës së lashtë. Pra, pë ta, ishte një përvojë që të hapte sytë”.
Të shihnin dhe kuptonin detajet dhe strukturat e stromatolitëve, të fosilizuara për të kuptuar më mirë se çfarë nënshkrimesh duhet të kërkoni. Ndërsa, kërkojnë në sipërfaqen e Marsit për jetën në Tokë, ka shtuar Kranendonk.
