Të mërkurën mbrëma, dy rivalë të barabartë marrin pjesë në një betejë pasionante me një vend ikonik të ndarë midis një këndi të kuq dhe blu. AC Milan vs Internazionale është ndoshta më e afërta e futbollit me një ndeshje boksi, shkruan Sam Blitz për SKY SPORT.
Derby della Madonnina zë qendërskenën teksa dy rivalët e Milanit ndeshen në gjysmëfinale të Ligës së Kampionëve.
Sapo u finalizua ndeshja e derbit të Milanit, një imazh u përhap në mediat sociale. Një nga mbrojtësit e Interit, Marco Materazzi, që qëndronte me Rui Costa të Milanit në ndeshjen çerekfinale të Ligës së Kampionëve të vitit 2005 në mes të dy skuadrave, u braktis për shkak të problemeve të tifozëve. Fishekzjarrët me të vërtetë lëshohen kur takohen këto dy ekipe.
Por rikthimi i këtij imazhi në sferën publike është një shenjë se një nga qytetet ikonë të Evropës po kthehet në majën e piramidës së futbollit.
Në fillim të viteve 2000, Interi dhe Milani ishin në mesin e më të mëdhenjve të Ligës së Kampionëve. Milani arriti në finale tri herë ndërmjet viteve 2003 dhe 2007. Interi përfundoi trefishin nën drejtimin e Jose Mourinhos në vitin 2010. Asokohe, askush nuk do ta imagjinonte se do të kalonte më shumë se një dekadë derisa këto dy skuadra të ishin afër përsëritjes së arritjeve të tilla.
Por në dy sezonet e fundit, ky qytet ka parë titullin e Serisë A të ndarë mes dy klubeve të tij, ka parë rikthimin e netëve të famshme të Ligës së Kampionëve dhe imazhe më ikonike të rivalitetit të klubeve – siç është përplasja e Romelu Lukakut me Zlatan Ibrahimovic – të pikturuara në qytet. Kohët e mira janë kthyer.
Dy skuadra që nuk mund ta lënë njëra-tjetrën vetëm
E veçanta e këtij rivaliteti të Milanit është se këto dy klube janë ngritur dhe kanë rënë së bashku në piramidën italiane. Ata nuk ndajnë vetëm stadiumin e tyre, ata ndajnë një histori të fundit suksesi dhe dështimi.
Të dy u ngritën në kulmin e fuqive të tyre kur Juventusi ra në Serie B pas skandalit Calciopoli në 2006. Të dy vuajtën, pasi popullariteti i Premier League i detyroi pronarët e tyre në dëshpërim financiar dhe keqmenaxhim.
Dhe pastaj krejt papritur, në dy sezonet e fundit, dy klubet e Milanit janë ngritur sërish së bashku nën pronësinë e re. Këto dy skuadra, jo vetëm që kanë konkurruar për titullin e Serisë A përkrah njëra-tjetrës, duke fituar nga një Scudetto secila, madje kanë pësuar rënie të ngjashme këtë sezon.
Në fillim të vitit, AC Milan shkoi shtatë ndeshje pa fitore. Interi, ndërkohë, përfundoi vetëm një seri prej një fitoreje në tetë ndeshje në të gjitha garat në mes të prillit. Këto vrapime kanë bërë që të dyja palët të luftojnë njëra-tjetrën për një vend të katërt në Serie A – duke shtuar një kontekst më të tensionuar në gjysmëfinalen e ardhshme.
Ndoshta kjo nuk është aq befasuese duke qenë se të dy aktualisht kanë punësuar dy menaxherë të ngjashëm – ata që nuk njihen si novatorë të mëdhenj të lojës, trajnerë mjaft pragmatikë që japin rezultate në ndeshjet e mëdha.
Në këndin e kuq është Stefano Pioli, i cili është specialisti i Milanit për lojëra të mëdha. Këtë sezon, kuqezinjtë kanë mundur Interin, Juventusin, Napolin tri herë dhe Lazion këtë sezon, për shkak të inovacionit të Piolit.
Mënyra në të cilën menaxheri i Milanit e drejtoi skuadrën e tij në çerekfinalen e Champions League me Napolin ishte veçanërisht mbresëlënëse.
Eksperti italian i futbollit Nicky Baldini tha për Sky Sports News se “Mënyra se si Milani luajti atë çerekfinale ishte një masterklasë e tillë nga Stefano Pioli në mënyrën se si të luani ekipin tuaj për t’u përshtatur kundër një kundërshtari të vështirë, si të njihni kufizimet e ekipit tuaj dhe të luani atë kundër futbollit sulmues të cilin ata e bënë në mënyrë efektive. Dhe si të neutralizoni kërcënimin kryesor të kundërshtarit tuaj, ai e bëri këtë përmes mënyrës sesi e nxori Khvicha Kvaratskhelia nga loja në atë barazim”.
Dhe në këndin blu është Simone Inzaghi, i cili mori vendin e punës në Inter pas largimit të Antonio Contes në vitin 2021 për shkak të punës së tij të jashtëzakonshme te Lazio.
Në Stadio Olimpico, Inzaghi ishte i famshëm për marrjen e më të mirëve nga një skuadër e vjetër e Lazios, me shumë lojtarë në të 30-at, duke i kthyer ata në specialistë të kupave.
Këtu Inzaghi, vëllai i të madhit të Milanit, Filippo, po vepron në rrethana të ngjashme. Interi ka emëruar gjashtë formacione fillestare në Serie A me një moshë mesatare 30 vjeç e lart – tri herë më shumë se çdo ekip tjetër.
Dhe gjatë dy viteve të tij në Inter, Inzaghi ka barazuar numrin e tij të trofeve në Lazio me një Kupë të Italisë dhe dy Superkupa.
Ndoshta Liga e Kampionëve është e radhës…