Zyrtarë të lartë amerikanë thuhet se kanë thënë se Uashingtoni nuk do të pranojë më praninë e përfaqësuesve të Hamasit në Katar, duke akuzuar grupin palestinez për refuzimin e propozimeve të fundit për të arritur një armëpushim në Gaza dhe një marrëveshje pengjesh.
Në njoftimet anonime për agjencinë e lajmeve Reuters, zyrtarët thanë se qeveria e Katarit kishte rënë dakord t’i thoshte Hamasit të mbyllte zyrën e saj politike 10 ditë më parë.
Hamasi ka pasur një bazë politike në Doha që nga viti 2012, thuhet me kërkesë të administratës Obama, për të lejuar komunikimin me grupin.
Raportet janë mohuar për BBC nga zyrtarët e Hamasit; Katari ende nuk ka komentuar.
Shteti i vogël por me ndikim të Gjirit është një aleat kyç i SHBA-së në rajon. Ai pret një bazë të madhe ajrore amerikane dhe ka trajtuar shumë negociata delikate politike, duke përfshirë Iranin, Talibanët dhe Rusinë. Krahas SHBA-së dhe Egjiptit, katarianët kanë luajtur gjithashtu një rol të madh në raundet e bisedimeve të deritanishme të pasuksesshme për të ndërmjetësuar një armëpushim në luftën njëvjeçare midis Izraelit dhe Hamasit në Gaza.
Raundi i fundit i bisedimeve në mesin e tetorit dështoi të prodhonte një marrëveshje, me Hamasin që refuzoi një propozim armëpushimi afatshkurtër. Grupi gjithmonë ka bërë thirrje për përfundimin e plotë të luftës dhe tërheqjen e plotë të trupave izraelite nga Gaza.
Izraeli është akuzuar gjithashtu për refuzimin e marrëveshjeve. Disa ditë pasi u shkarkua në fillim të kësaj jave, ish-ministri i Mbrojtjes Yoav Gallant akuzoi kryeministrin izraelit Benjamin Netanyahu se refuzoi një marrëveshje paqeje kundër këshillës së shefave të tij të sigurisë.
Dr HA Hellyer, bashkëpunëtor i lartë në Institutin Mbretëror të Shërbimeve të Bashkuara (Rusi), mendon se raportet janë të besueshme.
“Unë mendoj se jemi në fazën e fundit përpara se Hamasi të detyrohet të zhvendoset,” më tha ai.
Thirrja për dëbimin e Hamasit nga Katari duket se është një përpjekje e administratës së Bidenit në largim për të detyruar një lloj marrëveshje paqeje përpara përfundimit të mandatit të tij në janar.
Nëse Hamasi do të detyrohej të largohej nga Doha, është e paqartë se ku do ta bazonin zyrën e tyre politike. Aleati kryesor Irani do të ishte një opsion, megjithëse vrasja e ish-udhëheqësit Ismail Haniyeh në Teheran në korrik sugjeron se ata mund të jenë në rrezik nga Izraeli nëse vendosen atje. Gjithashtu, nuk do t’u jepte atyre asgjë të afërt me të njëjtat kanale diplomatike me Perëndimin.
Një opsion më i mundshëm do të ishte Turqia. Si një anëtar i NATO-s, por edhe një shtet me shumicë sunite, do t’i jepte grupit një bazë nga e cila të operonte në një siguri relative. Prillin e kaluar, Presidenti Erdogan priti shefin e atëhershëm politik të Hamasit, Ismail Haniyeh dhe delegacionin e tij në Stamboll, ku ata folën për “çfarë duhet bërë për të siguruar dërgimin e duhur dhe të pandërprerë të ndihmave humanitare në Gaza, dhe një proces të drejtë dhe të qëndrueshëm të paqes në rajon”.
Masa do të mirëpritet gjithashtu nga Ankaraja, e cila shpesh është përpjekur të pozicionohet si ndërmjetës midis lindjes dhe perëndimit.
Mendohet se siguria personale e udhëheqjes së Hamasit është tani një shqetësim i madh për grupin, i cili pa dy udhëheqës të vrarë në më pak se katër muaj. Përveç vdekjes së Haniyeh në korrik, në tetor Izraeli vrau Yahya Sinwar, organizatorin e sulmit të Hamasit të 7 tetorit në Izraelin jugor.
Sipas Këshillit Evropian të Marrëdhënieve me Jashtë, “Hamasi ka miratuar një model të përkohshëm të udhëheqjes kolektive për të zbutur efektin e vrasjeve të ardhshme izraelite”.
Dr Hellyer mendon se askund “nuk do t’u japë atyre mbrojtje nga tentativat për vrasje izraelite në të njëjtën mënyrë si ndodhi në Doha, ku Amerika ka bazën e saj më të madhe ushtarake në rajon”.
Masa e fundit vjen pasi zyrtarët amerikanë duken gjithnjë e më të frustruar me qasjen që qeveria izraelite ka marrë për t’i dhënë fund luftës. Në tetor, Sekretarët e Shtetit dhe të Mbrojtjes të SHBA-së thanë se nëse Izraeli nuk do të lejonte më shumë ndihma humanitare në territor deri më 12 nëntor, ata do të përballeshin me “implikime” të papërcaktuara politike.
Fundjavën e kaluar një numër zyrtarësh të OKB-së paralajmëruan se situata në Gazën veriore ishte “apokaliptike”. Të shtunën, Komiteti i pavarur i Rishikimit të Urisë tha se ekzistonte një “gjasë e madhe që uria të jetë e afërt në zona”.
Marrëdhëniet midis Presidentit Joe Biden dhe Netanyahut janë përkeqësuar gjatë rrjedhës së luftës në Gaza, me presionin në rritje nga Uashingtoni për të përmirësuar situatën humanitare për palestinezët dhe për të gjetur një lloj zgjidhjeje të negociuar.