Regjimi i Aleksandar Vuçiçit po kalon në makthe të tmerrshme. E gjithë Serbia është në lëvizje dhe pompon vazhdimisht. Diktatori e ka ndier se fundi i tij është afër dhe për këtë arsye ka provuar gjithçka gjatë muajit të fundit për të shuar protestat studentore dhe për ta zhvendosur gjithë çështjen në nivel politik. Ai paralajmëroi referendum, qeveri të re, simulojë dorëheqjen e kryeministrit Vuçeviç, por deri më sot, asgjë nga këto nuk ka ndodhur.
Këtë propagandë të lirë tashmë askush nuk e merr seriozisht, sidomos jo studentët, të cilët e kanë “zbuluar” dhe nuk bien në kurthin e lojës së tij me “durimin gandian” ndaj protestave studentore. Ata nuk i besojnë asgjë, sepse e dinë se është gënjeshtar. Nuk e kanë harruar as faktin se janë sulmuar nga banditë, janë goditur me makina dhe janë quajtur mercenarë të huaj, ustashë, agjentë të fshehtë, “kurtijevcë”. Këto akuza ndaj studentëve janë bërë nga zyrtarët më të lartë të pushtetit serb.
Askush që nuk ka pësuar dëmtim të trurit nuk mund të besojë se studentët kanë siguruar “investimin më të madh të huaj ndonjëherë” dhe se kanë marrë tre miliardë euro për të rrëzuar qeverinë. Interesante është se pikërisht ministri serb i punëve të jashtme, Marko Gjuriç, gjatë një bisede me Lavrovin në Mynih, i akuzoi studentët si spiunë të huaj. Ndërkohë, në Perëndim, protestat studentore janë paraqitur si rezultat i ndërhyrjes ruse.
Duke mos ditur më si të reagojë ndaj zemërimit të qytetarëve, Aleksandar Vuçiç – lideri më autoritar në Evropë, i ulur mbi një vullkan pakënaqësie publike – në panik, u përpoq t’u kundërpërgjigjej studentëve, të cilët i fton për dialog, me një miting kundër në Mitrovicën e Sremit, në Vojvodinë. Ai u përpoq të shpërqendronte vëmendjen me një histori të paargumentuar mbi separatizmin në Vojvodinë, duke e paraqitur situatën si një “revolucion me ngjyra” të orkestruar nga jashtë.
Çfarë separatizmi i zi? Ka më shumë gjasa që një meteor të godasë Presidencën sesa që Vojvodina të shkëputet nga Serbia. Nuk ka revolucion me ngjyra, nuk ka fare revolucion – është thjesht paranoja e një presidenti të vetmuar, i cili, nëse është e vërtetë, i drejtohet popullit të tij me: “Do t’ju shkatërroj!”.
Në të kundërt të kësaj skene shizofrenike, në Kragujevc u mbajt një protestë madhështore studentore, e cila lufton për një shtet të rregulluar dhe të drejtë. Kundër një sistemi të korruptuar dhe kriminal.
Studentët kërkojnë institucione funksionale dhe jo që një njeri i vetëm të përvetësojë pushtetin legjislativ dhe ekzekutiv.
Në letrën e tyre studentore, ata theksuan se refuzojnë çdo instrumentalizim partiak-politik dhe për këtë arsye kërkesat e tyre janë qëllimisht apolitike.
Nuk i intereson pushteti, por kanë treguar se e njohin Kushtetutën, koalicionin qeverisës dhe opozitën klinikisht të vdekur. Për studentët, lufta e Vuçiçit kundër korrupsionit është një farsë, pasi ai synon vetëm të mbrojë pushtetin absolut dhe të ruajë ekzistencën e oktapodit kriminal. Nuk arrestohen “peshkaqenët” dhe “balenat vrasëse”, por “sardinet dhe cironkat”, pra, funksionarët e rendit të pestë të SNS-it.
Serbia, pas gjithë kësaj, nuk është më e njëjta. Serbia është e zemëruar, ndërsa studentët, pavarësisht luftës hibride që zhvillohet kundër tyre, vazhdojnë marshin e lirisë drejt Nishit, ku më 1 Mars do të mbahet një tjetër protestë e madhe për lirinë, besimin dhe shpresën. Sa për “Kalimero-n” e rremë, le të shohë vetë se çfarë do të bëjë me elitën e tij të pasuruar me korrupsion.
Ose një rindërtim institucional e sistemor, ose asgjë.
Sepse ajo që Serbia po përjeton është një metastazë 12-vjeçare. Prandaj, Vuçiç, largohu! Edhe pse studentët nuk e thërrasin me zë të lartë, kjo është ajo që dëshiron Serbia. Këtë e duan studentët. Një avangardë politike si ajo që Evropa nuk ka parë që nga viti 1968.