Miti i lashtë, magjia, historia dhe fanta-shkenca janë duke frymëzuar një mbretëri emocionuese në një ekspozitë të re.
Brendësia e lezetshme e galerisë “Hayward” që ndodhet në Londër ju frymëzon nga kostumet me tinguj teknikë të Nick Cave deri te imazhet me teksturë të harlisur të Lina Iris Viktorit, kungimet hiperreale të Kris Ofilit, historitë befasuese të lojës së hijeve të Kara Walker, vështrimet drithëruese të shpresës dhe nostalgjisë së Cauleen Smith, peizazhet flakëruese të Sedrick Chisom dhe shumë më gjerë.
Kjo është “In the Black Fantastic”, një ekspozitë e re që grumbullon 11 artistë ndërkombëtarë shumëdisiplinorë, vizionet e të cilëve paraqesin, gjithashtu, perspektiva të reja mbi realitetin tonë.
“In the Black Fantastic” ka të bëjë me atë se si artistët nga diaspora afrikane po përqafojnë mitin dhe trillimet spekulative si një mënyrë për t’u përballur me paradokset, pasiguritë dhe pabarazitë e të përditshmes së racializuar,” thotë kuratori i ekspozitës, Ekow Eshun, për BBC Culture.
“Ata po përdorin artin si një mënyrë për të menduar se si raca në vetvete është një konstrukt shoqëror dhe për të parë përtej atij trillimi. Për të ndërtuar mënyra të reja për të parë dhe imagjinuar përvojën e zezë dhe udhëtimin e zezakëve nëpër botën e përditshme”.
“‘In the Black Fantastic’ për mua është një ftesë për t’u hedhur direkt në fuqinë e zezë dhe magjinë e zezë, dhe për të ndarë punën nga një hapësirë më pak e prekshme dhe më shpirtërore”, tha Nick Cave.
Premisa është natyrshëm e gjerë, që përfshin të kaluarën, të tashmen dhe të ardhmen, dhe Eshun pranon se ky koleksion i gjerë mund të kishte qenë lehtësisht edhe më i madh.
Ekspozita “In the Black Fantastic” e “përqafon” këtë sfidë, e cila është emocionuese të provosh sesi temat e tij tingëllojnë me secilin prej këtyre artistëve shumë të ndryshëm.
“’In The Black Fantastic’ për mua është një ftesë për t’u hedhur drejt e në fuqinë e zezë dhe magjinë e zezë, dhe për të ndarë punën nga një hapësirë më pak e prekshme dhe më shpirtërore”, thotë Cave për BBC Culture.
“Është një hapësirë e lirë plot potencial, mundësi dhe dritë, e ushqyer nga e kaluara dhe të gjitha sfidat, betejat dhe vështirësitë që janë vendosur nga të tjerët që nxitën forcën”.
Cave ka folur më parë edhe për krijimin e artit me ndjenjën e “përgjegjësisë qytetare”. Në këtë ekspozitë, skulptura e tij “Reagimi Zinxhiri” paraqet kaste të ndërlidhura të krahut të artistit.
Puna e tij reflektuese në mur është një bashkëpunim me partnerin e tij, Bob Faust.
“Unë kurrë nuk kam pasur një qëllim për të bërë një skulpturë të veshur si përgjigje; ishte më shumë një reagim ndaj meje që ndjeja momentin,” thotë Cave.
Ceve ka vazhduar të thotë tutje se ishte vetëm në fillim të krijimit kur kuptoi se skulptura mund të vishej dhe të bënte tingull nëpërmjet lëvizjes së trupit. Ajo u bë një lëkurë e dytë për të errësuar racën, gjininë dhe klasën dhe gjithashtu krijonte vëmendjen dhe vepronte si forca të blinduara.
“Nuk do të thosha se bërja e kësaj pune duket më çliruese me kalimin e kohës; është më urgjente dhe ndonjëherë intensive, pasi ne kemi bërë përparim në disa mënyra dhe asnjë në mënyra të tjera”, shtoi Ceve.
Nick Ceve ka rrëfyer se e kupton që duhet të vazhdojë të bëjë punë që duhet t’i përgjigjesh momentit sipas nevojës. Sipas tij, ndonjëherë është i bukur dhe i paqartë, dhe herë të tjera është absolutisht në fytyrën tënde.