Para rolit të tij si Ministër i Ekonomisë në Gjermani, Robert Habeck shkroi një libër për fëmijë në të cilin tregohej për një vajzë të quajtur Emily e cila përjetonte me plotë emocion ndërprerjen e energjisë elektrike përgjatë natës.
Këto ditë, Habeck është ngarkuar me detyrën për të siguruar që dritat të mos fiken realisht në ekonominë më të madhe të Evropës. Dhe, edhe nëse gjermanët kanë grumbulluar qirinj dhe kanë vendosur soba, ashtu si jo shumë kohë më parë që bënin me letrat higjienike dhe makaronat, ata e konsiderojnë perspektivën e ndërprerjes së energjisë dhe shtëpive të ftohta si të frikshme dhe jo emocionuese. Raportet e njerëzve që prisnin ilegalisht pemët për karburant kanë sjellë kujtimet e vuajtjes së pasluftës, kur parku Tiergarten i Berlinit u zhvesh ndërsa gjermanët përpiqeshin të ngroheshin.
Por një ndërprerje nuk është aq joreale që kur Moska mbylli gazsjellësin “Nord Stream 1” më shumë se një javë më parë. Habeck ishte në rrezik të shfaqej më shumë se një triumfalist kur i tha Bundestagut të enjten se “ne jemi tashmë të pavarur nga gazi rus për një javë”. Nuk ishte ai, apo Gjermania, por Putini që uli ndikimin e Moskës në Evropë nëpërmjet furnizimeve me energji.
Ndonëse ndërprerja ndoshta mund të ketë ndihmuar për të lehtësuar sadopak ndërgjegjen e shumë gjermanëve që kanë ndjerë se sa herë që ndiznin dushin po mbështesnin luftën e Rusisë, Habeck-ut tani e ka më shumë përgjegjësi se çdo ministër tjetër, madje edhe sesa kancelarin, Olaf Scholz. Ai gjithashtu duhet të përpiqet të mbajë ekonominë në këmbë mes parashikimeve të zymta se për shkak të rritjes së kostove të energjisë dhe inflacionit të lartë, vendi do të rrëshqasë në recesion vitin e ardhshëm.
Bukëpjekësit në Gjermaninë veriore të enjten fikën dritat e tyre në shenjë proteste ndaj mënyrës sesi ishin përjashtuar nga programi “Energiekostendämpfungs” i qeverisë , për të ofruar ndihmë për faturat e industrive intensive të energjisë, nga prodhuesit e qelqit deri te prodhuesit e letër-muri.
“Dritat sot, furrat nesër?” ishte slogani i postuar në derën e një furre buke në lagjen e pasur Hamburg të Blankenese, shkruan Conolly për “The Guardian“.
“Buka mund të bëhet ende një mall luksi që vetëm njerëzit e pasur mund ta përballojnë,” tha pronari, i dëshpëruar për pranimin që ofruesi i saj i gazit e kishte anuluar kontratën e saj dhe ajo po përballej me një faturë mujore të gazit që kishte shkuar nga 3,800 euro në 8000 euro.
Vetëm pak muaj më parë, shumë njerëz po shikonin rregullisht shifrat e koronavirusit. Këto ditë është Gasspeicher-Füllstand, niveli i mbushjes së ruajtjes së gazit që tërheq vëmendjen e ethshme. Të premten, 47 objektet nëntokësore në të gjithë vendin ishin 87 për qind plot, falë importeve nga vende të tjera, konkretisht Belgjika, Norvegjia dhe Holanda. Tingëllon e lartë, por është vetëm një pjesë e tablosë pasi kur janë plot, objektet mbajnë vetëm 28 për qind të sasisë totale të gazit që Gjermania përdor mesatarisht në një vit. Synimi është për 95 për qind të kapacitetit deri më 1 nëntor, por një dimër i ashpër ose ndonjë defekt teknik mund të shkaktojë zbrazjen e dyqaneve shumë përpara se të mbarojë dimri. Dhe ka edhe dimrin e ardhshëm për të menduar, kur dyqanet ndoshta do të jenë bosh pa gaz rus në horizont.
Industria e ka reduktuar tashmë përdorimin e saj me më shumë se një të pestën (por me pasoja – prodhimi i amoniakut është ulur me rreth 70%) dhe aktualisht po “kursen” rreth 300 gigavat orë në ditë. Duke marrë parasysh se përdorimi i gazit mund të shkrepë deri në 5000 GWh në ditët e ftohta të dimrit, kjo është vetëm një pikë në oqean.
Specialistët e energjisë thonë se pavarësisht këmbënguljes së Scholz se Gjermania do të kishte energji të mjaftueshme për të kaluar dimrin, është shumë herët për të qenë optimistë. Tashmë në një shtator më të ftohtë se zakonisht, konsumi ka qenë më i lartë se sa pritej.
Familjet po nxiten të reduktojnë konsumin e tyre me rreth 20 për qind por faturat më të larta të pritshme të familjeve që mund të nxisin kursimet, në shumë raste nuk kanë rënë ende në tapetin e derës. Qeveria, e kujdesshme për të mos u dukur alarmante, ka bërë pak deri më tani për të inkurajuar kursimet e brendshme dhe fokusi ka qenë në vend të kësaj në uljen e temperaturave të pishinave ose mbylljen e ndriçimit të Portës së Brandenburgut. Habeck shpesh ka thënë se ai ka reduktuar dushin e tij në minimum dhe ka vendosur një kokë dushi që kursen ujin, por është gjithashtu i kujdesshëm që të mos duket i përbuzur.
Shpresa qëndron në gazin e lëngshëm që Gjermania pret të marrë nëpërmjet dy terminaleve lundruese të certifikuara nga shteti në Wilhelmshaven dhe Brunsbüttel, që do të hyjnë në punë në fund të vitit, dhe një i tretë nga një konsorcium privat në Lubmin. Ekspertët e tregut të energjisë paralajmërojnë megjithatë se kërkesa për LNG mund të jetë e ashpër në dimër, veçanërisht nga Azia.
Një dimër i butë mund të ketë një ndikim të rëndësishëm, por presioni tani po rritet mbi qeverinë e koalicionit nga brenda radhëve të saj dhe konservatorët e opozitës, për një ndryshim të angazhimit të Angela Merkelit të vitit 2011, të bërë si përgjigje ndaj katastrofës së Fukushimës.
Habeck, një anëtar drejtues i një partie të Gjelbër, parimet themeluese të së cilës ishin kundërshtimi i saj i plotë ndaj energjisë bërthamore, ishte përpjekur të depolitizonte vendimin nëse do të mbaheshin ndezur tre termocentralet e mbetura përtej një ndërprerjeje të planifikuar në dhjetor, me një test stresi që përfshinte rrjetin kombëtar. Operatorët që konkludojnë se rreziku i ndërprerjeve të energjisë nuk mund të përjashtohet, ndaj dy nga tre termocentralet duhet të vendosen në gjendje gatishmërie emergjente.
Por në terma të menjëhershëm, Gjermania tani nuk përballet me asgjë më pak se sa të peshojë atë që është më e madhe e që është ankthi i saj për fuqinë atomike ose një ndërprerje.