Nëpërmjet punës së saj, Renee Cox po nënvizon rëndësinë e rikthimit te dashurisë për veten.
Si një artiste që ka krijuar versionin e saj të Darkës së Fundit, Renee diskuton autoportretin e saj, veçantinë e serisë së printimeve të ekranit të Darkës së Fundit të Andy Warhol dhe atë që e befasoi më shumë në këtë ekspozitë që përshkruan marrëdhënien e artistit ikonik POP me besimin.
Iniciativa “Rikuperime” fokusohet te arti si një mjet për të rikthyer narrativat tradicionale të përvojës së jetuar. Pra, një përpjekje për të theksuar dhe fuqizuar grupet që janë lënë jashtë, stigmatizuar dhe keqinterpretuar.
“Unë jam një artiste nga Xhamajka. Unë mendoj se kjo ekspozitë, ka disa surpriza të vogla të këndshme në të. Nëna e artistit ishte super fetare, dhe në thelb ai nuk mund ta ndihmonte atë. Ai duhej të merrej madje me homoseksualitetin e tij, brenda kufijve të asaj feje”.
”Warhol zgjodhi të bënte ekranin të Leonardos. Kjo është gjithmonë e bukur – që një artist ta bëjë atë në një mënyrë dhe një artist tjetër ta bëjë atë në një mënyrë tjetër- brenda atyre kufijve, ju e bëni atë tuajën. Prandaj, një grua e zezë, dhe arsyeja që jam nudo është sepse nuk doja qe kushdo të bëj ndonjë lloj etiketimi”, ka thënë artistja.
Ajo shtoi se portreti i një gruaje nudo, e sidomos të një gruaje të zezë ka shfaqur shumë polemika.
“Tani, kur pjesa u shfaq këtu në Muzeun e Bruklinit, Giuliani dhe Lidhja Katolike thanë, ‘jo, sepse je nudo’. Dhe unë thashë jo, frika jote më e madhe është se ke një grua të zezë, i cili padyshim duhet të jetë i patrembur, dhe ky është kërcënimi më i madh”.
”Shihni se çfarë na mungon në komunitetin e Zi. Unë do të thoja për ju, është dashuri për veten. Bëhet fjalë për rikthimin e kësaj me punë. Një dinjitet që ne e kemi pasur gjithmonë, por ndoshta publikisht ishte i panjohur. Për të rimarrë atë dinjitet, për të rifituar atë dashuri për veten për njerëzit që duken si unë.”