Po, Brazil: kjo është pak a shumë se si ju kujtuam. Ky është një brez i ri lojtarësh brazilianë, një epokë e re dhe një sfidë e re e Kupës së Botës. E megjithatë, në të njëjtën mënyrë, kjo ishte një shfaqje klasike e turneut brazilian: lloji që ndihet sikur po vihet për përfitimin tonë. Në një natë të qetë në arkën gjigante të artë të stadiumit Lusail, favoritët e turneut luajtën lojën që prisni nga fansat e turneut: solid, i shtrirë dhe i zbukuruar me një lloj shkëlqimi të lehtë që i bën vendet e tjera të gërvishtin pak ballin.
Ndeshja pati tre periudha të veçanta. Në periudhën e parë, Brazili e nisi mjaft mirë, ndoshta edhe në mënyrë të pasigurt, duke e larguar Serbinë me ritëm, por jo me shumë ekuilibër. Ndërsa pjesa e dytë përparoi, ata filluan të përballen me detyrën, duke e thyer në mënyrë katartike bllokimin me një gol të Richarlison. Në gjysmë orën e fundit ato thjesht u hoqën: aftësi të bollshme, valë të pamëshirshme sulmi dhe një gol i hershëm i pretendentit të turneut nga Richarlison, i cili shënoi edhe të dytën.
Ishin Vinícius Júnior dhe Neymar ata që u bashkuan për golat e Richarlison, dhe kjo treshe me Raphinhan gjithashtu duke u larguar nga loja, shikojnë provat e hershme si sulmi më i ekuilibruar dhe më vdekjeprurës në Katar: mashtrim i pastër dhe shpejtësi e madhe e kombinuar me një prerje të mprehtë. Casemiro ishte një tërheqës mjeshtëror i fijeve në bazën e mesfushës.
Alex Sandro pati një lojë të shkëlqyer në krahun e majtë, i cili u llogarit si një nga zonat problematike të Brazilit. Serbia në fakt ishte mjaft mirë për 45 minuta. Në fund, megjithatë, ata dukeshin jo vetëm të rrahur, por të thyer, pasi ishin detyruar të ndiqnin rrezet e dritës.
Dhe nuk është sikur Brazili është, automatikisht më favoriti për të fituar këto lloj ndeshjesh. Rekordi i tyre në Kupën e Botës kundër ekipeve evropiane që nga viti 2010 tani thotë: luajtën nëntë, fituan tre, barazuan dy, humbën katër. Në çdo turne ata duket se djersiten pak më shumë, luftojnë pak më fort, dallohen pak më pak, shkruan Jonathan Liew për THE GUARDIAN.
Por kjo, mbase, ishte një kujtesë se Brazili është në maksimumin e tij kur luan me më pak arrogancë perandorake, me paturpësinë dhe guximin që i shtyn skuadrat në gjoks dhe pyet: po, sa yje janë në distinktivin tuaj?
Dhe sigurisht, ata mund të luajnë edhe me pak anë djallëzore. Serbia mori llojin e lojës që donte: agresive, fizike, pikante dhe shpesh pikante. Neymar mori goditjen e tij të zakonshme për të qenë Neymar, dhe përfundoi duke çaluar 10 minuta pas kohës. Por asnjë skuadër me Casemiro, Thiago Silva, Richarlison dhe Raphinha në radhët e saj nuk do të shmanget kurrë nga një betejë. Në një moment, Raphinha goditi Filip Mladenoviçin dhe më pas thjesht e shikoi me shikim, vetëm për t’u siguruar që ai e dinte se ishte goditur.
Ndërkohë Andrija Zivkoviç po qëndronte pas Vinícius-it si një aktivist mjedisor që ngjitej në një kryqëzim rrugor në Londër. Vinícius u fut pak më thellë. Zhivkoviq e pasoi. Vinícius u zhvendos djathtas në vijën e kontaktit. Zhivkoviq e pasoi. Vinícius gjurmoi brenda. Zhivkoviq e pasoi. Më vonë atë natë, ndërsa një Vinícius i rraskapitur u ngjit në shtrat në hotelin ‘Westin Doha’, ai do ta gjente Zivkoviçin tashmë atje duke e pritur, një buzëqeshje e neveritshme i rridhte në fytyrën e tij ndërsa ai u rrotullua dhe merrte pjesën më të madhe të jorganit me vete.
A është Botërori 2022 shansi i fundit i Neymar për ta udhëhequr Brazilin drejt fitores?
Përfaqësuesja e Brazilit ka mposhtur atë të Serbisë më rezultat 2 me 0 në stadiumin “Lusail Iconic”. Kështu Brazili ka shënuar fitoren e parë në këtë botëror “Katar 2022”.
