Spanja e ka filluar këtë Botëror me shtatë gola kundër Kosta Rikës. Kjo bëri që njerëzit të kërkonin më shumë për secilën ndeshje. Por, tani ata janë jashtë. Anglia ka bërë mjaftueshëm për të dhënë emocione, por Franca e Kylian Mbappe i qëndron pengesë. Dhe cilësia e Brazilit ka zbutur pritshmëritë për të dyja skuadrat.
- Luka Modric paralajmëron Brazilin: Favoritët mund të mposhten
- Çerekfinalja e botërorit: Kroacia luan me Brazilin, Holanda me Argjentinën
Por, për tifozët e çdo skuadre të mbetur në këtë Botëror, shpresa mbetet përkundër zhurmës së rezervuar për disa. Portugalia erdhi në festë në ndeshjen e fundit para çerekfinales, duke theksuar arsyen pse ata thonë se turneu apo “beteja e vërtetë” fillon tani. Historia sipas analizës së Sky Sports tregon se është e vërtetë.
Në të kaluarën, fituesit e mundshëm kanë kaluar me vështirësi në fazën e grupeve, shumë më tepër dhe mezi e kanë treguar veten. Është një fitues i famshëm i këpucëve të arta, i cili nuk pa asnjë minutë veprim deri në çerekfinale. Gjërat e legjendës, që priren të ndodhin më vonë.
Askush nuk e mori përsipër një Kupë Bote si Diego Maradona në vitin 1986. Paraqitja e tij e guximshme dhe e shkëlqyer kundër Uruguait në raundin e 16-të mbahet mend me dashuri në Argjentinë, ndërsa goli i tij i vetëm para asaj çerekfinale erdhi në barazim me Italinë.
Por, në fazat e hershme të Meksikës, fokusi nuk ishte në anën e Carlos Bilardo. Ishte Brazili ai që shënoi nëntë pa përgjigje në katër ndeshjet e para. Bilardo ishte kritikuar. Vetë Diego ka thënë: “Ne jemi vetëm”. Dhe shikoni se çfarë ndodhi më pas.
Dy golat e Maradonës kundër Anglisë e transformuan jetën e tij. Ishin edhe dy të tjerë në atë që ishte padyshim një paraqitje edhe më e mirë në gjysmëfinalen kundër Belgjikës. Asistimi për fituesin e Jorge Burruchaga në finale kundër Gjermanisë Perëndimore e plotësoi historinë.
Perceptimet mund të ndryshojnë shumë vonë në turne. Zinedine Zidane ishte heroi me dy gola në finalen e Kupës së Botës 1998. Para çerekfinales, Zidane kishte nisur më pak ndeshje se Bernard Diomede. I përjashtuar kundër Arabisë Saudite, ai u dënua për dy prej tyre.
“Nuk kam përshtypjen se kam dështuar në asnjë mënyrë në këtë Botëror”, ka thënë Zidane pas gjysmëfinales. Fakti që ai ndjeu nevojën për ta thënë fare është zbulues. “Është e vërtetë që nuk kam shënuar, por më ka mbetur edhe një ndeshje për ta realizuar”, dhe ai e bëri.
Kartoni i dytë i kuq i Zidane në Kupën e Botës erdhi, në mënyrë famëkeqe, në finalen e 2006 kundër Italisë, një komb që ka bërë më shumë se çdo tjetër për të popullarizuar argumentin se fillimi ngadalë nuk duhet të jetë problem. Në vitin 1982, ata barazuan tre ndeshjet e tyre të para dhe ende fituan.
Kur Italia arriti në çerekfinale falë një penalltie me ndërprerje kundër Australisë në vitin 2006, pakkush e pëlqeu një përsëritje. Kampionët në fuqi Brazili ishin favoritë. Përparësia që Kampionati Botëror u mbajt në Gjermani e favorizoi ekipin. Argjentina kishte luajtur futbollin më të mirë.
Marcelo Lippi po sulmohej nga shtypi italian. Por, skuadra mori formë. Shumica e golashënuesve të Italisë në fazën e grupeve nuk e nisën as finalen.
Dyshime të ngjashme kishte edhe për Spanjën në vitin 2010 kur humbën ndaj Zvicrës në ndeshjen e tyre të parë. “Spanja luajti pa bindje”, ka thënë Luis Aragones, ish-trajneri që e kishte udhëhequr ekipin drejt fitores në Euro 2008. Kujdesi i trajnerit spanjoll, Vicente del Bosque u kritikua.
Në fund të fundit, nuk kishte rëndësi. Spanja e përfundoi turneun me vetëm tetë gola. Argjentina kishte shënuar më shumë se kaq në pjesën e parë të ndeshjes së saj të 16-të, por ata ishin kthyer në shtëpi shumë kohë përpara se Spanja të mundte Holandën në finale.
Holandezët mbahen mend me pak përzemërsi pas trajtimit të fortë ndaj Spanjës atë natë. Megjithatë, ata kishin fituar gjashtë ndeshje nga gjashtë për të arritur atje. Çuditërisht, humbja e tyre e parë erdhi në ndeshjen e fundit të Kupës së Botës. Spanja kishte ardhur në vendin e parë.
Gjermania e kuptoi këtë në vitin 2014 pasi iu desh koha shtesë për të mundur Algjerinë.
Në vitin 2018, Franca pati një fitore me një gol ndaj Australisë dhe Perusë, barazoi me Danimarkën dhe po humbiste ndaj Argjentinës në 16 të fundit përpara goditjes së shkëlqyer të Benjamin Pavard. Ata kishin diferencën më të keqe të golave nga çdo çerekfinalist, por më vonë u panë si fitues të denjë.
Sa i përket individëve, Kylian Mbappe dhe Antoine Griezmann shënuan të dy në finale, por nuk mundën t’i rrëmbenin këpucën e artë Harry Kane. Të gjashtë golat e kapitenit të Anglisë në atë Botëror erdhën përpara fazës çerekfinale – por nuk është gjithmonë kështu.
Paulo Rossi nuk arriti të shënonte deri në çerekfinalen de facto të Italisë kundër Brazilit në 1982. Ai përfundoi me gjashtë gola. Davor Suker i Kroacisë fitoi çmimin në vitin 1998, por kush e kujton tani që ai kishte shënuar më pak se Luis Hernandez i Meksikës para tetë të fundit?
Shembulli përfundimtar individual, sigurisht, është dhënë nga i vetmi njeri që ka shënuar një hat-trick në ndeshjen më të madhe nga të gjitha. Duke shkuar në çerekfinalen e Anglisë në vitin 1966, Sir Geoff Hurst nuk kishte gjuajtur asnjë top në turne e aq më pak të shënonte. Por, nuk kishte mbaruar gjithçka.
Pesëdhjetë e gjashtë nga 64 ndeshjet janë luajtur tani. Lojtarët dhe momentet që do të përcaktojnë këtë Botëror nuk kanë përfunduar dhe ka shumë gjëra për të pritur.
