Historia e muzikës ka filluar në parahistori. Format e para të muzikës mund të kishin filluar në Epokën e Gurit, rreth 3 milion vjet më parë.
Krijimi i objekteve dhe mjeteve prej guri dhe aktivitete të tilla si thërrmimi i farave, rrënjët dhe madje edhe përplasja e gurëve mund të kenë gjeneruar ritmet e para muzikore instrumentale. Gjithashtu, këta njerëz të hershëm mund të ishin përpjekur të imitonin tinguj natyralë.
Gjuha thuhet se është shfaqur rreth 50 mijë deri 150 mijë vjet më parë, disa mijëra vjet pas origjinës së specieve “Homo sapiens”, rreth 300 mijë vjet më parë.
Duke vazhduar me mundësitë që ka pasur muzika në parahistori, një nga instrumentet më të vjetër muzikore që janë zbuluar është fyelli.
Muzika në parahistori është shumë e vështirë për t’u studiuar për shkak të mungesës së provave.
Muzika në civilizimet e para
Në civilizimet e epokës antike, muzika është lidhur me burimet e frymëzimit fetar dhe kulturor.
Muzika në Egjipt
Në periudhën neolitike egjiptiane, muzika përdorej në rituale dhe magji. Më vonë, në Mbretërinë e Vjetër janë përdorur flauta, harpa dhe lahuta.
Muzika në Mesopotami
Kënga më e vjetër është shkruar me shkrim kuneiform rreth 3 mij e 400 vjet më parë, në Ugarit, Siri. Shtë një pjesë e “këngëve Hurrian”, një seri fragmentesh muzikore.
Muzika në Greqi
Grekët e lidhën muzikën me atë fetare dhe mitologjike. Vlerësimi i disa instrumenteve u dha nga origjina e tyre brenda miteve. Për shembull, lirika ishte një instrument i ideuar nga Hermes; flauti, i njohur si klasat, nga Athina; dhe syringa, krijuar nga Pan.
Brenda civilizimit grek, muzika ishte pjesë e festivaleve, ceremonive fetare, dasmave, lojërave, funeraleve dhe banketeve të njohura si simpoziume.
Muzika në Perandorinë Romake
Në Romën e Lashtë, e cila shkon nga 27 para Krishtit në 305 Pas Krishtit, muzika ishte pjesë e aktiviteteve të ndryshme brenda kulturës së tyre. Ajo u dëgjua në lojëra, ngjarje fetare, funerale dhe festivale të tjera.
Grekët dhe Etruskët ishin ndikuesit kryesorë brenda muzikës Romake, megjithëse gjithashtu, për shkak të pushtimit të territoreve, u miratuan ndikime të tjera kulturore, të tilla si ato të Azisë së Vogël, Afrikës së Veriut dhe rajonit të Galisë.
Mesjeta
Mesjeta varion nga shekulli V, me rënien e Perandorisë Romake, deri në shekullin XV me zbulimin e Amerikës.
Një nga aspektet më të rëndësishme për muzikën brenda kësaj periudhe ishte ndikimi i madh i Kishës Katolike, e cila udhëhoqi shumë dimensione brenda shoqërisë Evropiane.
Muzika në Mesjetë karakterizohej nga monofonia, që do të thotë se kënga dhe muzika ndiqnin një linjë të vetme melodike. Kjo periudhë mund të shtrihet deri në shekullin e 12-të. Më vonë, polifonia do të zhvillohej, ku harmonia, zgjerimi i ritmit dhe kompleksiteti i tingullit do të hapnin rrugën.
Një nga këngët monofonike më të njohura që janë mbajtur gjallë me kalimin e kohës janë këngët Gregoriane, të lidhura ngushtë me traditën e kishës.
Nga shekulli i 12-të e tutje, shkolla të ndryshme kushtuar mësimit të muzikës gjithashtu filluan të hapen, të tilla si shkolla e San Marcial de Limoges në Francë; shkolla Notre Dame; dhe shkolla angleze, nga të cilat ruhen sot disa arkiva muzikore si “Fragmentet Worcester” dhe “Dorëshkrimi i Vjetrës së Sallave”.
Shumica e dokumenteve që përmbajnë të dhëna për muzikën e kësaj kohe janë me natyrë fetare, pasi kisha ishte një nga institucionet e pakta me aftësinë për të edukuar murgjit për shkrime muzikore.
