Për Kosovën, qytetarët e së cilës janë në gjendje të udhëtojnë vetëm në katër shtete pa viza, Manifesta nuk është gjë e vogël, duke sjellë koleksionistë, artistë, gazetarë dhe artdashës nga e gjithë bota dhe duke ofruar premtimin tërheqës se atdheu i tyre mund të bëhet pjesë e integruar e komunitetit evropian dhe global.
Pra, Prishtina është nikoqiri i Manifesta 14 për bienalen nomade evropiane, e cila mbahet çdo 2 vjet në një qytetet evropian.
Reagimet për shfaqjen nga koleksionistët dhe galeristët vizitorë, si dhe nga artistët dhe organizatat pjesëmarrëse, kanë qenë jashtëzakonisht pozitive. Ka pasur lavdërime për cilësinë e lartë të pjesës më të madhe të punës, befasi me energjinë krijuese dhe talentin e artistëve të rinj kosovarë dhe kënaqësinë në sensin kaotik të argëtimit dhe mikpritjen e thellë të njerëzve dhe qytetit, që përshëndeti mysafirët e fundjavën e hapjes me pritje, shfaqje, koncerte dhe ahengje, shkruan The Art Newspaper.
Duke shfaqur punën e më shumë se 100 artistëve, nga të cilët mbi gjysma janë ose kosovarë ose nga Ballkani Perëndimor, Manifesta 14 është e përqendruar rreth Grand Hotel Prishtina, i cili është kurorëzuar me një instalacion të Petrit Halilajt, që quhet ‘Kur të ikën Dielli, ne Pikturojmë Qiellin’ i cili përfaqësoi Kosovën në Bienalen e Venecias në vitin 2013.
Ndërsa, brenda Grand Hotel Prishtina janë duke u shfaqur disa ekspozita
Disa nga punët e videos në shfaqje, si Letra e Emily Jacir për mikun tim, ndihen tepër të gjata për formatin e shfaqjes. Por kjo balancohet nga pjesë të tilla si “Endacakët” e artistit shqiptar Adrian Paci , i cili bën një ekzaminim të fuqishëm të emocioneve të migrimit, dhe intime ” Në emër të babait” të Alketa Xhafa Mripës , në të cilën ajo lan babanë e saj të moshuar.
Gjithashtu, edhe instalimi i Lawrence Abu Hamdan Inventari i dëshmitarëve dëgjues vazhdon punën e tij magjepsëse duke analizuar dëshmitë akustike të të burgosurve politikë, ndërsa artistët kosovarë në zhvillim, Brilant Milazimi, Dardan Zhegrova dhe Doruntina Kastrati përdorin pikturën, skulpturën multimediale dhe instalacionin zhytës për të injektuar botë të çuditshme dhe ndonjëherë shqetësuese në korridoret e gjata të hoteleve dhe dhomat me pluhur.
Kurse, jashtë Grand Hotelit janë edhe 25 vende tjera ku janë te vendosura instalacione.
Siç është një monument jugosllav i mbështjellë nga Ugo Rondinone me fletë ngjyrë vjollce, pastaj Hamami i Madh i shekullit të 15-të, ku Chiharu Shiota ka krijuar një instalim eterik dhe shumë prekës të fillit të kuq me tregimet personale të shkruara me dorë të qindra kosovarëve, edhe në dyqanin e mallrave Gërmia, ku instalimi i një shtëpie të vogël nga Alban Muja qëndron plot gëzim në çati.
Në Galerinë Kombëtare të Kosovës, Alevtina Kakhidze intrigon dhe trondit me kërkimet e saj mbi bimët pushtuese, pamjet e realitetit virtual (VR) të ndërtesave të bombarduara ukrainase dhe vizatimet e bëra në bodrumin e shtëpisë së saj jashtë Kievit, ku u strehua nga bombat ruse këtë pranverë.
Jo vetëm në Prishtinë ndalet vrulli i instilacioneve, gjithashtu edhe në Mitrovicë është instalacioni i Stanislava Pinchuk, që quhet Evropa pa Monumente, një refletkim i menduar mbi potencialin pozitiv dhe rrezikun e monumenteve, instalacioni qendron në lumin që ndan qytetin, nën hijen e një ure të patrulluar ende nga ushtarët e NATO-s.
Një shfaqje në përmasa dhe me idealet e larta të Manifesta do të jetë gjithmonë sfiduese, aq më tepër në një vend me shumë pak infrastrukturë krijuese ose përvojë në organizimin e një ngjarjeje të tillë, por Catherine Nichols, ndërmjetësuesi i saj krijues, duhet lavdëruar për një përpjekje të gëzueshme, serioze dhe hapëse e syve të bashkëpunimit, dhe mund të shpresohet vetëm se do të lërë një trashëgimi të qëndrueshme për komunitetin artistik dhe më gjerë të Kosovës.