Influencerja virtuale e Koresë Jugore, Rozy Gramn ka më shumë se 130 mijë ndjekës në Instagram, ku poston foto nga aventurat e saj në mbarë botën. Grimi i saj është gjithmonë i patëmetë. Ajo këndon, kërcen dhe modelon, snjëra prej tyre nuk është e vërtetë.
Rozy është një “ndikuese virtuale” e Koresë së Jugut, një njeri i përkthyer në mënyrë dixhitale aq realist sa shpesh ngatërrohet me mish e gjak.
“A je një person i vërtetë?” pyet një nga fansat e saj në Instagram. “A jeni një AI? Apo një robot?”
Sipas kompanisë me seli në Seul që e krijoi atë, Rozy është një përzierje e të treve që ndahen në botën reale dhe virtuale.
Ajo është “në gjendje të bëjë gjithçka që njerëzit nuk mund të … në formën më njerëzore”, thotë Sidus Studio X në faqen e saj të internetit. Kjo përfshin grumbullimin e fitimeve për kompaninë në botën e reklamave dhe argëtimit me shumë miliarda dollarë.
Që nga fillimi i saj në vitin 2020, Rozy ka arritur marrëveshje dhe sponsorizime të markave, ka dalë në pistë në shfaqjet virtuale të modës dhe madje ka publikuar dy këngë.
Industria “virtuale njerëzore” po lulëzon, dhe bashkë me të një ekonomi krejtësisht e re, në të cilën ndikuesit e së ardhmes nuk plaken kurrë, pa skandale dhe dixhitalisht të përsosur — duke ndezur alarmin tek disa në një vend tashmë të fiksuar pas standardeve të paarritshme të bukurisë, raporton CNN.
Si funksionojnë influencuesit virtualë?
Teknologjia CGI është e kudondodhur në industrinë e sotme të argëtimit, ku artistët e përdorin atë për të krijuar personazhe realiste jo-njerëzore në filma, lojëra kompjuterike dhe video muzikore.
Ndonjëherë, Sidus Studio X krijon një imazh të Rozy nga koka te këmbët duke përdorur teknologjinë, një qasje që funksionon mirë për imazhet e saj në Instagram.
Ndësa, influencerja tjetër virtuale Lucy, e cila ka 78 mijë ndjekës në Instagram përdoret zakonisht për video-lojëra.
Ashtu si homologët e tyre në jetën reale, ndikuesit virtualë krijojnë një ndjekës përmes mediave sociale, ku postojnë fotografi të “jetës” së tyre dhe ndërveprojnë me fansat e tyre.
Brezat e vjetër mund ta konsiderojnë disi të çuditshme ndërveprimin me një person artificial. Por ekspertët thonë se ndikuesit virtualë kanë goditur një akord me koreanët më të rinj, vendas dixhitalë që kalojnë pjesën më të madhe të jetës së tyre në internet.
Lee Na-kyoung, një 23-vjeçare që jeton në Incheon, filloi të ndiqte Rozy rreth dy vjet më parë duke menduar se ajo ishte një person i vërtetë. Rozy e ndoqi atë, ndonjëherë duke komentuar postimet e saj dhe një miqësi virtuale lulëzoi, një miqësi që ka vazhduar edhe pasi Lee zbuloi të vërtetën.
“Ne komunikuam si miq dhe u ndjeva rehat me të, kështu që nuk e mendoj si një AI, por një mik të vërtetë,” tha Lee. Dior pret për herë të parë shfaqjen e pistës në Korenë e Jugut “Më pëlqen përmbajtja e Rozy,” shtoi Lee. “Ajo është aq e bukur sa nuk mund ta besoj se është një inteligjencë artificiale”.
Një biznes fitimprurës
Mediat sociale jo vetëm që u mundësojnë ndikuesve virtualë të krijojnë një bazë fansash por këtu hyjnë paratë. Instagrami i Rozy-t, për shembull, është i mbushur me përmbajtje të sponsorizuar ku ajo reklamon produkte për kujdesin e lëkurës.
“Shumë kompani të mëdha në Kore duan të përdorin Rozy si model,” tha Baik Seung-yup, CEO i Sidus Studio X.
“Këtë vit, ne presim të arrijmë lehtësisht mbi dy miliardë won Korean (rreth 1.52 milion dollarë) në fitim vetëm me Rozy.”
Ai shtoi se ndërsa Rozy u bë më e njohur, kompania fitoi më shumë sponsorizime nga markat luksoze si Chanel dhe Hermes, si dhe revista dhe kompani të tjera mediatike. Reklamat e saj tani janë shfaqur në televizion, madje edhe në hapësirat offline si billborde dhe anët e autobusëve. Lotte pret fitime të ngjashme këtë vit nga Lucy, e cila ka sjellë oferta reklamimi nga kompanitë financiare dhe ndërtimore, sipas Lee Bo-hyun, drejtori i divizionit të biznesit mediatik të Lotte Home Shopping.
Lotte dhe Sidus Studio X i duhen disa orë deri në disa ditë për të krijuar një imazh të tyre dhe nga dy ditë në disa javë për një reklamë në formë video. Kjo merr shumë më pak kohë dhe punë sesa kërkohet për të prodhuar një reklamë me njerëz të vërtetë, Javë ose muaj mund të shpenzohen për kërkimin e vendndodhjes dhe përgatitjen e logjistikës si ndriçimi, flokët dhe grimi, stilimi, ushqimi dhe redaktimi pas prodhimit.
Dhe, ndoshta po aq e rëndësishme: ndikuesit virtualë nuk plaken, lodhen apo ftojnë kurrë polemika.
Një pyetje për bukurinë
Koreja e Jugut nuk është i vetmi vend që ka përqafuar influencuesit virtualë.
Ndër ndikuesit virtualë më të famshëm në botë janë Lil Miquela, krijuar nga bashkëthemeluesit e një startup-i teknologjik amerikan, i cili ka miratuar marka duke përfshirë Calvin Klein dhe Prada dhe ka më shumë se 3 milionë ndjekës në Instagram; Lu of Magalu, krijuar nga një kompani braziliane me pakicë, me afro 6 milionë ndjekës në Instagram; dhe FNMeka, një reper i krijuar nga kompania muzikore Factory New, me më shumë se 10 milionë ndjekës të TikTok.
Por ka një ndryshim të madh, sipas Lee Eun-hee, një profesor në Departamentin e Shkencës së Konsumatorit të Universitetit Inha sepse ndikuesit virtualë në vende të tjera priren të pasqyrojnë një shumëllojshmëri të prejardhjeve etnike dhe idealeve të bukurisë.
Njerëzit virtualë kanë një “gjë unike”, ndërsa “ata në Kore janë bërë gjithmonë të bukur dhe të bukur duke reflektuar në vlerat e çdo vendi,” shtoi ajo.
Dhe në Korenë e Jugut – e quajtur shpesh “kryeqyteti i kirurgjisë plastike në botë” për industrinë e saj të lulëzuar prej 10.7 miliardë dollarësh ka shqetësime se ndikuesit virtualë mund të nxisin më tej standardet joreale të bukurisë.
‘Fytyra e zezë dixhitale’
Shqetësimet shkojnë përtej standardeve koreane të bukurisë. Diku tjetër në botë ka debat mbi etikën e marketingut të produkteve për konsumatorët, të cilët nuk e kuptojnë se modelet nuk janë njerëzore. Po ashtu, dhe rrezikun e përvetësimit kulturor kur krijohen influencues të etnive të ndryshme të etiketuar nga disa si “fytyrë e zezë dixhitale”.
Kompania e Facebook dhe Instagram, Meta, e cila ka më shumë se 200 influencues virtualë në platformat e saj, i ka pranuar rreziqet.
“Ashtu si çdo teknologji përçarëse, media sintetike ka potencialin për të mirën dhe dëmin. Çështjet e përfaqësimit, përvetësimit kulturor dhe lirisë shprehëse janë tashmë një shqetësim në rritje,” tha kompania në një postim në blog.
“Për të ndihmuar markat të lundrojnë në vështirësitë etike të këtij mediumi në zhvillim dhe për të shmangur rreziqet e mundshme, (Meta) po punon me partnerët për të zhvilluar një kornizë etike për të udhëhequr përdorimin e (ndikuesve virtualë).
Por një gjë duket e qartë: industria është këtu për të qëndruar. Ndërsa interesi për botën dixhitale lulëzon – duke filluar nga teknologjitë metaverse dhe të realitetit virtual deri te monedhat dixhitale – kompanitë thonë se ndikuesit virtualë janë kufiri tjetër.
Lotte shpreson që Lucy të kalojë nga reklamimi në argëtim, ndoshta duke u shfaqur në një dramë televizive. Firma po punon gjithashtu për një njeri virtual që do të tërheqë blerësit në moshën 40-60 vjeç.
Sidus Studio X ka gjithashtu ambicie të mëdha; Rozy do të lançojë markën e saj të kozmetikës në gusht, si dhe një NFT (token jo i këmbyeshëm), dhe firma shpreson të krijojë një treshe virtuale pop për të marrë pjesë në listat muzikore.
Baik thekson se shumica e fansave nuk i takojnë personazhet e famshëm të vërtetë, por i shohin vetëm në ekrane. Pra, “nuk ka asnjë ndryshim të madh midis njerëzve virtualë dhe të famshëmve të jetës reale që ata pëlqejnë,” tha ai.
“Ne duam të ndryshojmë perceptimet se si njerëzit mendojnë për njerëzit virtualë”, shtoi Baik. “Ajo që ne bëjmë nuk është të heqim punët e njerëzve, por të bëjmë gjëra që njerëzit nuk mund t’i bëjnë, të tilla si puna 24 orë ose krijimi i përmbajtjeve unike si ecja në qiell.