Astronomët kanë kapur një imazh të mrekullueshëm të 17 unazave koncentrike të pluhurit që ngjajnë me një gjurmë gishti kozmike në vëzhgimet e fundit nga teleskopi hapësinor James Webb.
Struktura me 17 unaza u prodhua për rreth 130 vjet dhe përfshin një zonë hapësire më të madhe se sistemi ynë diellor.
Binar WR140 përbëhet nga një yll i madh Wolf-Rayet dhe një yll supergjigant blu edhe më i madh. Një Wolf-Rayet lind me të paktën 25 herë më shumë masë se Dielli ynë dhe është një yll që po i afrohet fundit të ciklit të tij jetësor yjor. I djegur më i nxehtë se në rininë e tij, një yll Wolf-Rayet gjeneron erëra të fuqishme që shtyjnë sasi të mëdha gazi në hapësirë – ai në këtë binar mendohet se ka humbur të paktën gjysmën e masës së tij origjinale përmes këtij procesi.
Ndërsa karboni dhe elementët e rëndë fryhen në hapësirë, ato ngjeshen në kufirin ku takohen erërat nga të dy yjet.
“Era nga ylli tjetër e fshin gazin në korsi dhe ju keni mjaft material afër njëri-tjetrit që ai kondensohet në pluhur,” tha Dr Olivia Jones, bashkëpunëtore e Webb në Qendrën e Teknologjisë së Astronomisë në Mbretërinë e Bashkuar dhe një bashkëautore e studimit. “Jo vetëm që ky është një imazh spektakolar, por ky fenomen i rrallë zbulon prova të reja rreth pluhurit kozmik dhe sesi ai mund të mbijetojë në mjediset e ashpra hapësinore”, njofton The Guardian.
Jones tha se vëzhgimet e fundit mund të ofrojnë njohuri të reja se si gjenerata e parë e yjeve mbolli rrethinat e tyre me pluhur dhe gaz, gjë që çoi në gjeneratat pasuese të yjeve në universin e hershëm.
Formimi u krijua nga ndërveprimi i dy yjeve gjigantë, të njohur kolektivisht si binar Wolf-Rayet 140, më shumë se 5000 vjet dritë nga Toka. Unazat krijohen çdo tetë vjet kur yjet kalojnë afër njëri-tjetrit në orbitën e tyre të zgjatur. Gjatë afrimit të tyre të afërt, erërat diellore nga yjet përplasen, duke bërë që gazi që rrjedh nga yjet të ngjeshet në pluhur.